Skip to main content

Posts

माझे आई-बाबा(सासू-सासरे)

नमस्कार मंडळी.🙏 आज मला आई-वडिलांसारखेच प्रेम देणारे सासू-सासरे श्री दिनकरराव आणि सौ मंगलताई यांच्या लग्नाचा सत्तावनावा वाढदिवस. त्यानिमित्ताने त्यांना हार्दिक शुभेच्छा तर देतोच,पण त्यांच्या जीवनप्रवासावर थोडा दृष्टिक्षेप टाकण्याचाही प्रयत्न करतोय. माझी यांच्याशी पहिली भेट झाली ती हरदासकाकांच्या घरी,सिडको,औरंगाबाद येथे,जेंव्हा माझी लग्नाची तयारी नसतांना माझे बाबा,हरदासकाका आणि दिनकरराव यांनी संगनमत करून सुजाता आणि माझी भेट घडवून आणली तेंव्हा.त्या सुरस कथेचा एक वेगळा एपिसोड आहे त्यामुळे इथे तो भाग गाळतोय. प्रथमदर्शनी भावला तो मला या कुटुंबाचा साधेपणा आणि हसमुख,आनंदी चेहेरे!  दिनकररावांची उंचीपूरी,दणकट शरीरयष्टी,लोभस,स्टायलिश व  अतिशय रुबाबदार व्यक्तिमत्व. मंगलताई तर गोऱ्यापान,घाऱ्या डोळ्यांच्या आणि माझ्या आई-मावशीची बहीणच शोभणाऱ्या,प्रसन्न,परिपक्व,मोहक चेहरा लाभलेल्या. ही जी ओळख झाली ती लग्नानंतर हळूहळू पटली. दिनकर मनोहर बाब्रस. जन्मतारीख ६/६/१९३६. जन्मगाव बीड. वडील पोस्ट खात्यात नोकरीस होते.दोन मोठे भाऊ,दत्ताकाका उर्फ अण्णा आणि भास्करकाका,एक बहीण,अनुसूयाबाई. सन १९३९ मध्ये दिनकरराव ३ वर
Recent posts

मागे वळून पाहतांना

  मागे वळून पाहतांना - डॉ.आशुतोष केळकर,भुसावळ. भुसावळ हे अत्यंत मोक्याच्या ठिकाणी वसलेलं शहर आहे.रेल्वेचं अतिशय महत्वाचं जंक्शन असून त्यामार्गे संपूर्ण भारताशी जोडलं गेलंय.रेल्वेचे डीझल/इलेक्ट्रिक लोकोशेड्स,अत्याधुनिक झोनल ट्रेनिंग सेंटर,दोन मोठे आयुधनिर्माणी कारखाने,सेनेची एक संपूर्ण तोफखाना बटालियन,एक हजार मेगावॉटचे औष्णिक विद्युत केंद्र तिथे आहेत.त्याअनुषंगाने स्थायिक झालेला मोठा आणि बऱ्यापैकी सधन पगारदार वर्ग आहे.निकड आहे ती त्यांच्या गरजा पुरवणारी व मनोरंजन करणाऱ्या सुसज्ज  बाजारपेठेची.वैद्यक क्षेत्रातही स्पेशालिस्ट-सुपरस्पेशालिस्टस,डायग्नोस्टिक सेंटर्स,आयसीयू,मल्टीस्पेशालिटी हॉस्पिटल्स,कॅथ लॅब्स,रेडियोथेरपी सेंटर्स यांची मोठी कमी आहे. राजकारणी लोकांनी वैयक्तिक लक्ष घालून पायाभूत सुविधा उपलब्ध करून देणे ही काळाची गरज आहे. डॉक्टर आणि त्यांच्याशी निगडित(स्पेशालिस्टस,सुपर स्पेशालिस्टस,फार्मा कम्पन्या,डायग्नोस्टिक सेंटर्स,मल्टीस्पेशालिटी हॉस्पिटल्स ई.)यांच्याकडे पाहण्याचा समाजाचा दृष्टिकोन मागच्या ३०-४० वर्षात अमूलाग्र बदललाय. विज्ञानाची प्रगती,इंटरनेटमुळे ज्ञानाचा वेगाने होणारा प्रस

आनंदी जीवन जगतांना

 नमस्कार मित्रांनो. परवा आमच्या हार्मोनिका परिवारातील परममित्र,विष्णुकांत शर्मा,जो गितोक्त या अध्यात्मिक केंद्रातही सक्रिय आहे,त्याने,आम्ही गेल्या बत्तीस वर्षांपासून वैद्यकीय व्यवसायात असूनही कसं हसतखेळत तणावमुक्त जीवन जगतोय आणि त्यास काही धार्मिक,अध्यात्मिक पार्श्वभूमी आहे का अशी पृच्छा केली. आणि गितोक्त केंद्राच्या व्यासपीठावर यासंबंधी एक भाषण देण्यास आम्हा दोघांस बोलाविले. एक सव्वा तासाची ती झूम मिटिंग होती,त्यात गितोक्त परिवाराचे स्वामी जितात्मानंदजी,आणि ईतर महानुभाव अनुयायी उपस्थित होते. खरं तर आम्ही मानवता हा धर्म आणि मानवसेवा हीच पूजा असं मानणारे,एवढ्या मोठ्या विद्वानांसमोर काय बोलणार? पण त्यानं आग्रहच केला आणि त्यानिमित्तानं आम्हीसुद्धा आमच्या जीवनात डोकावून पाहिलं,की असं काय आपण केलं,की ज्यामुळे तणाव असूनही आम्ही आनंदी वृत्ती,हास्य टिकवू शकलो. या मंथनातून ज्या बाबी समोर आल्या त्या त्यांच्यासमोर मांडल्या. झूम मिटिंग,आणि तीही हिंदी भाषेत होती,नेट मधेच मिळायचे नाही त्यामुळे अडथळे आले बरेच,तरी मजा आली आम्हाला त्या विचारांच्या देवाणघेवाणीत.बऱ्याच मित्रांच्या आग्रहास्तव त्याचं सार म

हे वय? हेच वय!

*हे वय ? हेच वय!* एवढ्यातच आम्ही दोघेही कोव्हीड मधून सुखरूपपणे बरे होवून वापस आलो आहोत त्यामुळे बऱ्याच ठिकाण कोव्हीडचे अनुभव सांगण्यासाठीच्या वेबीनारमधे बोलवतात. परवाच अशा एका शोमधे आमची ओळख करून दिली. आता ओळख करून देतांना छानच बोलतात,इतकं की कधीकधी फारच जास्ती तारीफ होते, आपल्याला आपल्यातील कलागुण आणि स्वभावा बद्दल बरीच नवीन माहिती होते....... म्हणजे तारीफ ऐकायला बरं वाटत हो, उगाच खोटं कशाला बोलू, पण जेंव्हा ते म्हणाले की हे डॉ. केळकर दांपत्य "ह्या" वयातही  हामोनिका वाजवायला शिकले आणि छान वाजवितात वगैरे,तेंव्हा मात्र मी बुचकळ्यात पडलो की "ह्या वयात" म्हणजे काय ? कोणती ही गोष्ट शिकायला काय वयाची अट असते का ? आणि असलीच तर तसं कुठे लिहीलंय? अजून पुढे जाऊन त्यांनी सांगितल की या वयातही ते टेबल टेनिस खेळतात आणि आंतरराष्ट्रीय सामन्यात भाग घेतात. आणि त्यांचे सध्याचे जागतिक रँकिंग 23 वे आहे. अहो, ते रँकींग ५० ते ५९ वयोगटातील आहे. आणि मी लहान असतो तर या स्पर्धेत भाग घेऊच शकलो नसतो, असो. तर मित्रांनो,"ह्या वयाला"या शब्दाला माझा तीव्र आक्षेप आहे. अहो,हे वय म्हण

Corona,where are we?

Dear friends, this year 2020 is by far the worst in our lifetime. This Corona pandemic has shattered the world like never before. This unique notorious virus has not left anybody untouched, may be rich or poor, pious or impious, devout or secular, religious or irreligious, honest or corrupt, Holy or Evil, male or female, and child or elderly. The world has come to practically a standstill since last 5 months.The disease has affected more than 2.43 crores of people and has caused deaths of 8.30 lacs worldwide. But amidst this gloom there is also a ray of hope. What are those positive points we all want to know. Today I have with me Dr. Swapnil Kulkarni,a  chest specialist from Pune dealing with covid cases since its Inception to shed some light on those. Luckily, he happens to be my son in law and was part of the team which treated us during our covid illness 2 months back. Welcome doctor Swapnil. We would like to ask you a few questions and I hope you will enlighten us on the new

करोनासे खेलोना!

नमस्कार मित्रांनो! आज माझ्याकडे एक चांगली बातमी आहे आणि एक वाईट. चांगली ही,की करोना महामारी म्हणजे करोना पॅनडेमीक लवकरच आटोक्यात येण्याची लक्षणे दिसत आहेत.त्याला बरीच कारणे आहेत पण सामूहिक प्रतिकार शक्ती म्हणजे हर्ड इम्युनिटी तयार होणं आणि लवकरच लस म्हणजे व्हॅक्सिन्स बाजारात येणे ही महत्त्वाची कारणे आहेत. वाईट बातमी ही की पूर्ण महाराष्ट्र राज्यात काल पंधरा हजारावर नवीन केसेस सापडल्या तर जळगाव जिल्ह्यात 540.जिल्ह्यात एकंदरीत आजमितीस वीस हजारावर केसेस आहेत त्यापैकी 700 मृत्यू झालेत आणि मागच्या 24 तासात 12 जण दगावले आहेत,त्यातही मागील 72 तासात खान्देशानी चार प्रसिद्ध डॉक्टर्स जे खऱ्या अर्थाने करोना योद्धे होते, ते गमावलेले आहेत. मागील पूर्ण आठवडा खूप छान पाऊस झाला आणि हतनूर धरणाचे 36 दरवाजे उघडल्याची बातमी वाचली पेपर मध्ये त्यामुळे काल संध्याकाळी तापी नदीच्या पुलावर जाऊन नदीचा पूर पाहण्यास गाडी काढून गेलो आम्ही सगळे. दोन गोष्टींनी वैताग आला, पहिली म्हणजे रस्त्यांची झालेली भयानक दुर्दशा आणि दुसरी म्हणजे सर्व सुरक्षा मानकांची ऐसी की तैसी " करणारी गर्दी. रस्त्यांवर इतकं पाणी

लवकर निजे लवकर उठे

लवकर निजे लवकर उठे मित्रांनो,आज सकाळी सकाळी आमचे जळगावचे मित्र प्रसिद्ध रेषाकार आणि टिकटिककार,अवलिया श्री प्रदीपजी रस्से यांची पोस्ट पाहिली आणि विचारचक्र सुरू झाले. ती होती.. Early to bed & early to rise.makes a man healthy wealthy & wise. प्रदीपजी यांच्या रेषा आणि टिकटिक हा खरंतर एका स्वतंत्र लेखाचा मोठ्ठा विषय आहे,पण आज फक्त एवढंच सांगतो की प्रतिभा आणि प्रतिमा या दोहोंचे धनी आहेत ते. आणि मजेची गोष्ट ही,की आम्ही अजून एकदाही प्रत्यक्ष भेटलेलो नाहीये,नुसती फेसबुक आणि व्हाट्सअप्प ची मैत्री,असो. तर,मूळ विषय :लवकर निजे लवकर उठे....हा. आमच्या संपूर्ण पिढीला लहानपणी हे वारंवार ऐकवल्या जायचं आणि मनावर बिंबवण्याचा प्रयत्न केला जायचा की जो लवकर निजेल आणि लवकर उठेल त्यालाच ज्ञान,आरोग्य आणि संपत्ती मिळेल.(कशी ते मात्र नाही सांगितलं कधी आणि आम्हीही विचारण्याची हिम्मतही नाही केली कधी) हे मात्र मनोमनी पटलं होतं की याशिवाय गत्यंतर नाही म्हणून. याचं मूळ कशात आहे तर ते वयोमानानुसार वृद्धांना होणाऱ्या निद्रानाशात! आजोबा-पणजोबा निद्रानाशामुळे लवकर उठत असतील.आजी-पणजी लोकांना तर उठावंच ल