*फोडणीची पोळी आणि फोडणीचा भात*
मित्रांनो,खरं सांगू? पोह्यांपेक्षा कोणती लाडकी डीश असेल माझी नाश्त्यासाठी तर ती म्हणजे फोडणीची पोळी आणि नंबर दोनवर फोडणीचा भात!
मला खात्री आहे की आक्ख्या महाराष्ट्रात फोडणीची पोळी आवडत नाही किंवा माहीत नाही अशी एकही व्यक्ती नसेल!
भुसावळला आई आणि नागपूरला आज्जी,दोघी फोडणीची पोळी करण्यात एक्सपर्ट! आणि मित्रांनो,अजून एक खासियत म्हणजे प्रत्येक स्त्रीच्या हातची फोडणीची पोळी वेगळीच चव घेऊन जन्मास येते.माझ्या एका मित्राची आई हळद फोडणीत न टाकता नंतर वरून टाकायची,त्याचीही चव छान असायची.फोडणीची पोळी मात्र शिळ्या पोळ्यांचीच करावी लागते. मी तर रात्रीच्या जेवणात कमी पोळ्या खाऊन मुद्दाम त्या दुसऱ्या दिवशी फोडणीच्या पोळीसाठी उरवायचो! अजून एक गम्मत म्हणजे पोळ्या हातानीच कुस्करल्या पाहिजेत बरंका,मिक्सरमधून काढल्या की इतक्या बारीक होतात की डिशचा बल्ल्या वाजलाच म्हणून समजा! मस्तपैकी कांदा-टमाटू-कढीपत्ता-लाल मिरची-हिरवी मिरचीची फोडणी,त्यावर चिरलेली ताजी कोथिंबीर,व्वा! मराठवाड्यात शेंगदाणे टाकतात फोडणीत किंवा भाजून सोबत खातात. आणि मला ही चमच्यानी न खाता हातानीच खायला आवडते,हो! याला वेगवेगळी नावं आहेत,कुणी कुस्करा म्हणतं तर कुठे चुरमा. यासोबत ताजे विरजलेलं दही अथवा नुकत्याच काढलेल्या लोण्याचं ताक असेल तर सोनेपे सुहागा.
तीच कथा फोडणीच्या भाताची. शिळा भात मात्र फडफडीत असावा लागतो,बाकी सर्व प्रोसिजर फोडणीच्या पोळीसारखीच, फरक एवढाच की यासोबत दही अथवा ताक न खाता लिंबू पिळून छान लागते. हा भात कोणत्याही व्हेज फ्राईड राईस किंवा व्हेज पुलाव यांच्या थोबाडीत मारेल एवढा टेस्टी लागतो. शिळी कुस्करलेली पोळी आणि शिळा भात याला एकत्र करून फोडणी दिली तर याला "मनोहर" म्हणतात असे अंधूकसे आठवते.
आज्जी आणि आईच्या हातचे हे पदार्थ खाणं म्हणजे एक पर्वणी आहे,का सांगू? कारण त्यामध्ये इतर सर्व गोष्टींसोबत थोडं प्रेमही मिसळलेलं असतं! सुजाताही प्रयत्न करते तशीच बनवण्याचा आणि "आईसारखीच झालीय" अशी पावती मिळाली की तिचाही चेहरा उजळतो!
याठिकाणी आजीच्या आठवणीमुळे अजून एक पदार्थाचे वर्णन केल्याशिवाय रहावत नाहीये,तो म्हणजे तीन पिठी थालीपीठ. कणिक,ज्वारीचं पीठ आणि हरभऱ्याच्या डाळीचं पीठ. यात रात्री उरलेली भाजी,किंवा फोडणीचं वरण टाकायचं(वांग्याची भाजी असेल तर मग लॉटरी लागली समजा) या कालवलेल्या पिठाचं तेलावर फ्राय केलेलं थालीपीठ काय अप्रतिम लागतं म्हणून सांगू! मात्र यावर ताज्या लोण्याचा गोळा हा हवाच.
अजून एक प्रश्न मला नेहेमी सतावतो,तो म्हणजे हे पदार्थ फाईव्ह स्टार हॉटेल्स मध्ये का मिळत नाहीत? हो, म्हणजे जर का तिथे तारेच्या कळकट स्टँड मध्ये मळकट ग्लासमध्ये "कटिंग"चाय पन्नास रुपये ग्लास(अर्धा) मिळू शकतो तर मग या चविष्ट डिशेस का नाही! मला खात्री आहे की जर का हे लिखाण कुणा दर्दी शेफच्या नजरेस पडले तर तोही दिवस दूर नाही! पुढच्या वेळी जाल कुठे कॉन्फरन्सला आणि ब्रेकफास्ट करायला तिथल्या रेस्टॉरंट मध्ये तर दिसेल तुम्हाला "chopped fried Indian roti garnished with onion & corriander", किंवा "Traditional Indian fried rice", किंवा Grandma special Indian pancake!" मात्र या टेबलवर लाईन खूप लांब असेल हेही तितकेच खरे!
मित्रांनो,खरं सांगू? पोह्यांपेक्षा कोणती लाडकी डीश असेल माझी नाश्त्यासाठी तर ती म्हणजे फोडणीची पोळी आणि नंबर दोनवर फोडणीचा भात!
मला खात्री आहे की आक्ख्या महाराष्ट्रात फोडणीची पोळी आवडत नाही किंवा माहीत नाही अशी एकही व्यक्ती नसेल!
भुसावळला आई आणि नागपूरला आज्जी,दोघी फोडणीची पोळी करण्यात एक्सपर्ट! आणि मित्रांनो,अजून एक खासियत म्हणजे प्रत्येक स्त्रीच्या हातची फोडणीची पोळी वेगळीच चव घेऊन जन्मास येते.माझ्या एका मित्राची आई हळद फोडणीत न टाकता नंतर वरून टाकायची,त्याचीही चव छान असायची.फोडणीची पोळी मात्र शिळ्या पोळ्यांचीच करावी लागते. मी तर रात्रीच्या जेवणात कमी पोळ्या खाऊन मुद्दाम त्या दुसऱ्या दिवशी फोडणीच्या पोळीसाठी उरवायचो! अजून एक गम्मत म्हणजे पोळ्या हातानीच कुस्करल्या पाहिजेत बरंका,मिक्सरमधून काढल्या की इतक्या बारीक होतात की डिशचा बल्ल्या वाजलाच म्हणून समजा! मस्तपैकी कांदा-टमाटू-कढीपत्ता-लाल मिरची-हिरवी मिरचीची फोडणी,त्यावर चिरलेली ताजी कोथिंबीर,व्वा! मराठवाड्यात शेंगदाणे टाकतात फोडणीत किंवा भाजून सोबत खातात. आणि मला ही चमच्यानी न खाता हातानीच खायला आवडते,हो! याला वेगवेगळी नावं आहेत,कुणी कुस्करा म्हणतं तर कुठे चुरमा. यासोबत ताजे विरजलेलं दही अथवा नुकत्याच काढलेल्या लोण्याचं ताक असेल तर सोनेपे सुहागा.
तीच कथा फोडणीच्या भाताची. शिळा भात मात्र फडफडीत असावा लागतो,बाकी सर्व प्रोसिजर फोडणीच्या पोळीसारखीच, फरक एवढाच की यासोबत दही अथवा ताक न खाता लिंबू पिळून छान लागते. हा भात कोणत्याही व्हेज फ्राईड राईस किंवा व्हेज पुलाव यांच्या थोबाडीत मारेल एवढा टेस्टी लागतो. शिळी कुस्करलेली पोळी आणि शिळा भात याला एकत्र करून फोडणी दिली तर याला "मनोहर" म्हणतात असे अंधूकसे आठवते.
आज्जी आणि आईच्या हातचे हे पदार्थ खाणं म्हणजे एक पर्वणी आहे,का सांगू? कारण त्यामध्ये इतर सर्व गोष्टींसोबत थोडं प्रेमही मिसळलेलं असतं! सुजाताही प्रयत्न करते तशीच बनवण्याचा आणि "आईसारखीच झालीय" अशी पावती मिळाली की तिचाही चेहरा उजळतो!
याठिकाणी आजीच्या आठवणीमुळे अजून एक पदार्थाचे वर्णन केल्याशिवाय रहावत नाहीये,तो म्हणजे तीन पिठी थालीपीठ. कणिक,ज्वारीचं पीठ आणि हरभऱ्याच्या डाळीचं पीठ. यात रात्री उरलेली भाजी,किंवा फोडणीचं वरण टाकायचं(वांग्याची भाजी असेल तर मग लॉटरी लागली समजा) या कालवलेल्या पिठाचं तेलावर फ्राय केलेलं थालीपीठ काय अप्रतिम लागतं म्हणून सांगू! मात्र यावर ताज्या लोण्याचा गोळा हा हवाच.
अजून एक प्रश्न मला नेहेमी सतावतो,तो म्हणजे हे पदार्थ फाईव्ह स्टार हॉटेल्स मध्ये का मिळत नाहीत? हो, म्हणजे जर का तिथे तारेच्या कळकट स्टँड मध्ये मळकट ग्लासमध्ये "कटिंग"चाय पन्नास रुपये ग्लास(अर्धा) मिळू शकतो तर मग या चविष्ट डिशेस का नाही! मला खात्री आहे की जर का हे लिखाण कुणा दर्दी शेफच्या नजरेस पडले तर तोही दिवस दूर नाही! पुढच्या वेळी जाल कुठे कॉन्फरन्सला आणि ब्रेकफास्ट करायला तिथल्या रेस्टॉरंट मध्ये तर दिसेल तुम्हाला "chopped fried Indian roti garnished with onion & corriander", किंवा "Traditional Indian fried rice", किंवा Grandma special Indian pancake!" मात्र या टेबलवर लाईन खूप लांब असेल हेही तितकेच खरे!
Comments
Post a Comment